тұрғы

зат. көне. 1. Қорғанның шетін ала жасалған, садақшылар, допшылар тұрып, жауға қарсы әрекет ететін орын. Айналасы биік дуалмен қоршалып, садақшылар, допшылар тұратын биік т ұ р ғ ы л а р ы мен көземдері, қарауыл мұнаралары бар (Т.Зәкенұлы, Мәңгітас, 403). 2. Жан-жағы көрініп тұратын биіктеу жер. Құсбегі өкпе тұстағы т ұ р ғ ы д а тұрып, бүркіттің томағасын тартады (Туған жер., 129).